Gecenin Ötesi Aydınlık


Tanyerinin ardında nazlanan şafak, bizim için hazırlanıyor, gülümseyen gözlerimize doğmak için.

Biliyorum gecenin ötesi aydınlık

Hep gecede yaşadım
Zorluk kırbacı sırtımda
Dayandım.
İlkbaharı görsem de
Tutamadım.
Toyluk çağımdan bu yana
Sonbaharda yaşadım.
 
Yaşadım şükür fakat gülmedim
Aç olsam da, açıkta kalsam da ölmedim
Yağmur düştükçe elime, yüzüme
Tepeden tırnağa ıslandım
Karlar yağdıkça saçlarıma
Beyaza bulandım
Şemsiyem yoktu
Açamadım.
 
Sonra seni ortak ettim kaderime
Ağustosta bile buz kesen kaderime
Yetmedi.
Çile yumağımızı örsünler diye
Çocuklar takıldı peşimize.
 
Günler ağır mı ağır
Aylar yıl gibi uzun
Güneş desen üstümüze doğmuyor;
Çekebilene aşk olsun!
 
Biliyorum gecenin ötesi aydınlık
Orada uzanıp gidiyor
Beklediğim bahar ülkesi
İnanıyorum
Gecenin ötesi aydınlık
Bu umutla yaşıyorum şimdi
Haberin olsun.
16 Ağustos 2006
 
Oyhan Hasan Bıldırki

14 Kasım 2009 tarihinde Nevruz içinde yayınlandı. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin. Yorum yapın.

Yorum bırakın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.