Uzak Bir İklimin Akşamı

Gönlümün her karesi sevginle aydınlanmış,
Bu akşam gözlerim gözlerinde tutuklu kalmış.
Uzak bir iklimin akşamına düşmüşüm;
Ah kader desem, vah kader desem ne yazar?

Duygularım kuşatılmış, keyfince ayaklanamıyor
Papatya gözlerine kan oturmuş nedense…
Samanyolu’na takılmış kaderim yanıp sönüyor;
Senden doğan ışıklar pencereme kurulmuş.

Ömrümüzün dönemeçleri çok, hayat zor
Sevgi ışıkları da olmasa yaşamak neye yarar?
Nice hasretlerle kavrulmuş gönül acılarımı,
Bir de benden dinle, bana sor.

Ötede sen,
Bu tarafta kader…
Ya seni tavlamalı,
Ya da bu kaderi avlamalı…
Başım dönüyor,
Yüreğim ortada.
Gözlerinin sarhoşuyum!

Oyhan Hasan Bıldırki